Consellos

Unha proposta pouco razoada de eliminar os albergues públicos

O presidente dos empresarios de Arousa, José Luis Vilanova, dixo dúas cousas: unha que resulta difícil non asinar e outra que entra no terreo da incomprensión. Da súa. A primeira é que o turismo no Salnés debe ser de calidade, buscando a excelencia. A segunda, que hai que pechar todos os albergues públicos do Camiño de Santiago. Non especificou se se refire aos desa zona —que entón ata se merecería o aplauso, pero porque por aí pasa un desvío que non é Camiño en absoluto— ou a todos os de Galicia. Porque de ser este último o caso, demostraría que Vilanova non ten nin remota idea de que é o Camiño e en que consiste o seu modelo, exportado a todo o mundo ata o extremo de que, con albergues públicos, hai sinalizados en Europa 80.000 quilómetros de rutas xacobeas.

Éxito do Camiño Inglés

O número de peregrinos no Camiño Inglés (e non so nel) disparous ao longo do año e a estas alturas xa sobrepasa os 20.000. É dicir, un 25% máis que no 2019. O éxito sorprende, pero ten explicación. Para empezar, o itinerario faise en seis días tranquilamente desde Ferrol, unha vantaxe da cal tamén desfruta o Portugués histórico, por Tui. Pero ademais hai un traballo de promoción constante da Deputación da Coruña en Gran Bretaña, pero tamén en Italia, e un labor infatigable da Asociación de Concellos do Camiño Inglés. ¿O perigo? Morrer de éxito. Coa infraestrutura existente sería mala noticia que esa ruta seguise con ese ritmo de crecemento.

Un tiro no pe?

A avalancha de peregrinos e camiñantes varios que rexistrou Santiago en setembro carece de antecedentes históricos. Pero volve a plantear o debate de que facer cun produto que non é turístico (aínda que o turismo sexa unha das súas consecuencias) e que acolle a peregrinos auténticos e a sendeiristas variopintos. E se ese debate non existe en Silleda ou en Betanzos, si obriga a definirse a Xunta e partidos políticos composteláns de cara ao ano que vén. Porque de seguir así, Galicia se está pegando un tiro no pe. Ou sexa, pan para hoxe e fame para mañá.

Autor: Cristóbal Ramírez / Fonte: La Voz de Galicia